Magdalena

Maria Magdalena, znana również jako Maria z Magdali (gr. Μαρία ἡ Μαγδαληνή), to postać ważna w tradycji chrześcijańskiej, szczególnie na Wschodzie. Często przedstawiana jest jako kobieta, która przyniosła olejki do grobu Jezusa oraz była świadkiem Jego zmartwychwstania. Ewangelista Łukasz wymienia ją jako pierwszą spośród kobiet, które zostały uwolnione przez Jezusa "od złych duchów i chorób" i które towarzyszyły Mu podczas Jego działalności publicznej, obok Joanny i Zuzanny (Łk 8,1-3). Teolog z początku III wieku, św. Hipolit, jako pierwszy nazwał Marię Magdalenę "Apostołką Apostołów". W zachodnim Kościele, za sprawą papieża Grzegorza I Wielkiego (540–604), została utożsamiona z Marią z Betanii, siostrą Marty i Łazarza, która namaściła Jezusa drogocennym olejkiem i otarła Jego stopy swoimi włosami (J 11,2).

W ikonografii św. Maria Magdalena jest ukazywana w różnych tradycyjnych wizerunkach, często z długimi włosami, które zakrywają jej ciało, w książęcych wschodnich strojach lub jako pokutnica. W barokowym malarstwie bywa przedstawiana bez odzieży lub częściowo naga. Do jej atrybutów należą między innymi dyscyplina, instrumenty muzyczne, krucyfiks, księga symbolizująca jej działalność misyjną, naczynie z olejkiem, kadzielnica, gałązka palmowa, czaszka, włosiennica i zwierciadło.